Moje największe włosowe wpadki

        Zainspirowana postami na blogach, obiecałam że napiszę też o swoich włosowych wpadkach. Ponieważ byłam specjalistką w eksperymentach niczym Albert Einstein, do tego roztrzepana i ciągle rozkojarzona, wpadki nie były mi obce. Jest to stary wpis, ale ciągle jeszcze wywołuje uśmiech na twarzy.

Napiszę o tych, które najbardziej pamiętam. Post jest jeszcze z początków mojego blogowania.

Rozczarowany pies.

Pamiętam, że już jako dziecko marzyłam o blond włosach. Jak już nie byłam pod kontrolą mamy, która zwracała uwagę na moje nieokiełznane pomysły, mieszkałam już pewnie w akademiku. Farby do włosów były mało dostępne, fryzjerzy nie bardzo chcieli moje długie włosy rozjaśniać na blond, postanowiłam więc wziąć sprawę w swoje ręce. Kupiłam wodę utlenioną, zrobiłam jakąś mieszankę i polałam to po włosach. Kolor wyszedł coś w rodzaju, no właśnie... Nie wiem co to było. Jakaś jajecznica z cynamonem, ale już nie ciemny szatyn, choć do wymarzonego blondu ohoho, bardzo daleko. W czasie pewnego weekenu udałam się w podróż do domu. Postanowiłam odwiedzić siostrę, która mieszkała już w domku jednorodzinnym. Wiadomo że w związku z tym był pies, śliczny wilczurek, który zawsze miło mnie witał. Nie wiem co mu odbiło, ale wtedy tak mnie oszczekał jak nigdy. Okrzyczał mnie po prostu. Jako wytłumaczenie psa, usłyszałam że to przez moje włosy. Ok, skończyłam z wodą utlenioną. 

Makaron we włosach. 

Fryzjerka poradziła na moje włosięta, maseczkę z żółtka, olejku rycynowego i czegoś tam jeszcze. Zawsze byłam sceptyczna w nakładaniu jajek na włosy, ale postanowiłam wypróbować. Przygotowałam wszystko, wymieszałam, nałożyłam na włosy. Nie pamiętam ile to trzymałam, ciężko było dobrze to spłukać, ale udało się w końcu. Umyłam włosy, wysuszyłam, wybrałam się na miasto. Padał chyba wtedy deszcz, a ja pod parasolem czułam zapach makaronu, surowego. Takiego, co moja mama przygotowywała co tydzień na niedzielę do rosołu. Nie wiem skąd to się wzięło,ten zapach. Mąki przecież nie dodawałam do maseczki. Postanowiłam dać sobie spokój z żółtkami na głowie. 

Rudej nie chcę. 

Ponad piętnaście lat temu, fryzjerka zafarbowała moje włosy na piękny rudy kolor. Wszystko byłoby fajnie, gdyby włosy nie odrastały w tak szybkim tempie, ale już po miesiącu było widać spore ciemne odrosty. Nie chciało się iść do fryzjera, poszło się po farbę do drogerii. I co?? Masakra!!! Wyszło coś bardzo dziwnego, na pewno nie miało być to. Poszłam po coś do sąsiadki. Złapała się za głowę. Ja pani coś dam! :) Dała mi, szamponetkę, którą miałam poprawić kolor włosów. Hahahahaha. sesesesesesesese, ogromny żart. No dobra, niech będzie. Wyskoczyłam po chlebek do piekarni. :D Wyprzedza mnie dwóch panów w średnim wieku. Jeden mówi do drugiego: wiesz, ja to nigdy rudych nie lubiłem. Drugi na to: ja też. Blondynki lubię, brunetki lubię, ale rudych nie cierpię, rude to fałszywe. Choć panowie byli sporo starsi niż ja, wyleczyli mnie z rudości na mojej głowie...  

To tak ma być??? cd.

Zdesperowana, poleciałam do drogerii po farbę blond. Wieczorem położyłam farbę, później zmyłam, rano pojechałam do pracy, do przychodni. Nie pamiętam czy koleżanki coś mi powiedziały na temat tej fryzury, pewnie mówiły, ale było tyle pracy, że nie bardzo sobie przyjęłam to do wiadomości. W naszym zabiegowym gabinecie był jedyny czajnik do parzenia herbaty, kawy. Czasami przychodziła zza ściany dentystka zrobić sobie coś do picia i pogadać chwilę z nami. Spojrzała na moją głowę... złapała się za swoją: pani Dorotko, co to za fryzura, to jakaś nowa moda czy jak? Spojrzałam na nią pytającym wzrokiem, trochę przerażona. Spytałam, czy coś nie tak?? - No ma pani jakieś placki z tyłu głowy, jasne, ciemne rudawe, nie wiem czy tak miało być?? - Nie, na pewno tak nie miało być!!! Po południu już byłam w salonie fryzjerskim, wydałam majątek na balejaż. Długo było fajnie... Aż zachciało mi się znów eksperymentować z blondem. Trzeba było przecież zamaskować odrosty. :D

Efekty były różne. 

Swoich włosów przez to zapuścić nigdy nie mogłam. Przez moje eksperymenty były kruche jak siano. Do momentu aż przestałam eksperymentować, a przyjemność rozjaśniania zostawiłam fryzjerom.  Zdjęcie to pochodzi z 2010 roku, wtedy jeszcze nie miałam bloga. Poprzednie było jeszcze starsze, bo z 2003. 

Wpadki włosowe związane z kolorem włosów skończyły się, kiedy dałam spokój swoim eksperymentom, a swoje włosy powierzyłam profesjonalistom. 

Zostały jeszcze wpadki pielęgnacyjne związane z testowaniem produktów. Bardzo rzadko się na to zgadzam. Moja skóra głowy jest tak samo kapryśna jak skóra twarzy, do włosów wybieram kosmetyki profesjonalne. Nie zmuszam się do testowania tego, czego się obawiam. 

Podzielicie się swoimi wpadkami?

Pozdrawiam serdecznie 🌞