Co myśli babcia o makijażu w szkole

              Wakacje minęły, plaże i wędrówki po górach odeszły do wspomnień, a młoda część społeczeństwa wróciła do szkolnych stolików. Wszystko było by super, gdyby nie coroczny bulwers na temat makijażu uczącej się młodzieży. Co myślę na ten temat, na temat makijażu w szkole?

Są różne zdania, co roku czytam dużo słów krytyki w mediach społecznościowych na temat dzisiejszych uczennic. Pewnie zdziwicie się co do mojego stanowiska w sprawie makijażu w szkole, ale zdania nie muszą być jednakowe. Większość kobiet na pewno powie ,,za moich czasów". Za moich czasów niektóre panie nauczycielki wysyłały uczennice do szkolnej, zasyfiałej toalety, żeby umyły buzię z wyimaginowanego przez nie makijażu. Ile z nas miało wtedy piękne, długie rzęsidła! To było dawno. Były też nylonowe, ohydne mundurki. Miało być byle jak, ale jednakowo. 

Czy to coś dało tamtejszym uczennicom? Większość z nich była zakompleksiona, część męczyła się z trądzikiem, a duża część została szarymi, zakompleksionymi myszkami do dziś. Cześć zaszła w ciążę w wieku 14-16 lat, a część się zaćpała. Część pozostała nieśmiała i nadal zakompleksiona. Były to też dzieci z "dobrych domów". Jeśli myślicie, że kiedyś nie było narkomanii, szlajania się z chłopakami, cichodajstwa to jesteście w błędzie. Dziś są galerianki, wtedy były inne zjawiska. Byli też pedofile, co nieraz odczułam na własnej skórze, będąc grzeczną nieśmiałą dziewczynką. Pedofili nie brakowało też na lekcji religii, tylko że zawstydzona dziewczynka wstydziła się powiedzieć o tym rodzicom. Nie było tylko komputerów oraz Internetu, żeby to wszystko poszło w świat. 

Jak wspominałam już wcześniej, mam wnuczkę, ostatnią z rocznika gimnazjalistek. Edit: osiemnastolatkę, dwunastolatka i siedmiolatkę. Mimo, że potrafi zrobić makijaż lepiej od niejednej makijażystki, zrobić manicure lepiej od niejednej dużo lepiej od niejednej stylistki paznokci, to nie przewróciło jej się w głowie. Uczy się lepiej niż owe grzeczne dziewczynki, które nie wiedzą co to makijaż, ale po cichaczu robią głupsze rzeczy. Mam w rodzinie modelkę, której zaczęła swą karierę bardzo wcześnie, a wyników w nauce mogłyby pozazdrościć niejedne panienki nie znające, co to podkład czy krem BB. Jeśli o mnie chodzi, makijażu uczyłam się powoli, najpierw podglądając starsze siostry, później od koleżanek. Jak się używa szminkę, pokazała mi moja własna mama, która wychowała czwórkę dzieci na mądrych ludzi.

Jedno czego żałuję, to tego, że nie było w szkole nikogo, kto zamiast wyrzucać nas z lekcji, karać za za bardziej błękitne oczy, za długie rzęsy, blond loczki czy nieco inny sweterek, który zrobiła mama, bo nie było jej stać na nowe ciuchy ze sklepu, kto nauczyłby nas jak dbać o urodę nie czyniąc sobie krzywdy. Jak przykładowo używać podkładu, o ważności prawidłowego makijażu oraz o innych potrzebnych sprawach. Fakt, że młodą buzię zdobi młodość, ale co szkodzi podkreślić jej walory, czy ukryć niedoskonałości? Najważniejsze jest, jak mnie uczono - nie szkodzić. Wszystko jest dla ludzi. Wszystko w miarę rozsądku.

Młodzież można nauczyć wiele, tylko trzeba odpowiednio do nich podejść, a krytykę zacząć od siebie. Tak właśnie od siebie. Co z tego, że jesteś w kościele dwa razy dziennie, jeśli Twój syn kopie kota, a Ty odbijasz męża innej kobiecie? Co z tego, że Ty się nie malowałaś w czasie lat szkolnych, nie chodziłaś w szpilkach, jeśli siedzisz teraz jak nie na plotach, to wrzucasz głupie memy dotyczące nastolatek. Naprawdę chciałabyś, żeby wróciły lata sprzed trzydziestu, czterdziestu, pięćdziesięciu lat? A może by tak zbliżyć się do lat, gdzie kobiety były oficjalnie pomiatane, używane przedmiotowo? Jak zdążyłam zaobserwować, wszystko to jeszcze jest możliwe.

Może zamiast karać za urodę, odbierać córce czy wnuczce kosmetyki wybierzmy się z nią na zakupy i pomóżmy jej wybrać, doradźmy kolor podkładu czy błyszczyka. Może zamiast krytykować chodzenie na szpilkach zróbmy jej małą lekcję chodzenia w nich, ceńmy za kreatywność i dobry gust. Nie chciałabym, żeby wpajano dzieciom, tego co wpajano nam, bo to tylko szkodzi i odbiera dziewczynom, a w przyszłości kobietom pewność siebie. Wszystko oczywiście w miarę rozsądku, nie jestem za pełnym makijażem, poprawianiem wielkości biustu, czy powiększaniem ust. Nie jestem natomiast przeciwna takim korektom jak w przypadku odstających uszu, korekty nosa, prostowaniu zgryzu czy innych nie dających spokoju dziewczęcych tragedii. 

Wszystko jest dla ludzi, także dla tych młodszych. Jak to wykorzystają młodsi, zależy tylko od nas. Nie jestem psychologiem. Jestem tylko mamą i babcią, która chciałaby, żeby dziewczyny, kobiety miały więcej pewności siebie, odwagi oraz własne zdanie. Mowa tu o lekkim poprawieniu urody, nie makijażu jak na wybieg modelek czy wieczorne wyjście dla kobiet.

Pozdrawiam! :)