Czym dla kobiety jest makijaż

        Różne są podejścia do makijażu. Chociaż są sytuacje,  że nie jest potrzebny, chociaż sama robię sobie chwile detoxu, uważam, że po to już przed wiekami go wynaleziono, aby z niego korzystać niezależnie od wieku. Można zacząć już od chwili, kiedy chcemy ukryć nasze mankamenty, choćby to miała być szkoła podstawowa.

Jeśli chodzi o mnie, nie uznaję też barier poza wymogiem zadbanej cery, która jest podstawą pięknego makijażu. Bardzo ważne jest też regularne dokładne oczyszczanie skóry, a nie kończenie imprezy na spaniu w makijażu, a później narzekanie na stan cery, że już nic nie pomaga. Samo oczyszczanie skóry płynem micelarnym pomoże tyle, co umarłemu kadzidło.

Temat mnie natchnął, ponieważ często słyszę, że albo na makijaż jest jeszcze za wcześnie, albo że "w tym wieku" już nie wypada. Wszystko można, o ile siebie nie oszpecamy, a poprawiamy to, co chcemy poprawić. Po prostu, żeby sobie nie szkodzić tylko dodać urody, żeby dobrze czuć się w makijażu. Lekcje makijażu powinny być już w ostatnich klasach szkoły podstawowej w zamian za inne lekcje, nic do życia nie wnoszące. 

Zamiast mącić komuś, że jej makijaż jest nieskromny, bo pozazdrościłaś urody, sama wzięłabyś się do roboty, póki jeszcze nie za późno, czyli póki jeszcze kobieto żyjesz. Bo na makijaż nigdy nie jest za późno. Widuję pięknie umalowane kobiety, nawet po ukończeniu lat stu kilku. Wybór zależy od nas. Czy chcemy, aby nas postrzegano za chore, blade i nieszczęśliwe, czy jako kobiety zadbane. Nie poddające się życiu. 

Chyba, że Twoim hobby jest biadolenie, bo bieda to stan umysłu, żeby inni się litowali. Żeby w opiece społecznej więcej dali.

Dla mnie makijaż jest codziennością, bo tak, bo lubię. Robię go zawsze, nawet kiedy nie wychodzę. Chyba, że robię sobie detox, takie maniana. Wtedy odpuszczam sobie, ale też wolę z domu nie wychodzić, bo nigdy nie wiadomo kogo spotkam na swojej drodze.

To samo tyczy się makijażu. Nie chcę, żeby mówiono, że ta Kowalska jakoś marnie wygląda, bo (tu różne przypuszczenia i domniemania). Chociaż wewnętrznie czasem rozdziera, jak nie ból to inna cholera, na zewnątrz ma być tego nie widać. Mam gdzieś, co myślą o mnie inni, na każdy widok w lusterku czy sklepowej witrynie mam czuć do siebie sympatię, podobać się sobie. I to Wam kochane kobiety polecam. Bawcie się makijażem choćby od przedszkola. Makijaż to świetna zabawa. Może zabraknąć wina w barku, ale malowideł niech Wam nie zabraknie.

U mnie nie może zabraknąć błysku. Błysk w oku i na oku musi być. Nieważne czy to skromnie, czy nieskromnie. Nie dbam o to. 

Nie wyszło też rewelacyjnie, ale ciągle się uczę. Poniżej, gwiazdkami zaznaczyłam kolory, które z nich użyłam. Jeden z nich jako rozświetlacz na policzki. Trochę nie wyszło, przypudrowałam. Już chciałam wywalić te zdjęcia, ale niech to będzie jako porównanie na przyszłość.

Jak widać, problemu z denkowaniem u mnie nie ma. Nic się nie marnuje. Jak nie zużyję ja, to przekazuję innym. Nie robię też szalonych zakupów, wszystko zużywam do ostatniego ziarenka. Czasami chętnie odwróciłabym opakowanie na odwrotną stronę, bo kończy się nie w porę. Ulubione kosmetyki zawsze kończą się nie w porę. 

Miłego weekendu! :)