Styczeń w zdjęciach 2020

           Czas przypomnieć sobie, co się działo w styczniu tego roku. Paradoksalnie nie było ani grama śniegu, a zdjęcie nagłówkowe wypożyczyłam ze strony pexels.com. Zapraszam.

Mój styczeń nie był nadzwyczajny, nie wyczytałam całej biblioteki miejskiej, żadnej książki nie przeczytałam. Pozdawałam za to wszystkie egzaminy trzeciego semestru. Nie miałam żadnych ambitnych noworocznych planów, ale za to mam zaliczony kolejny semestr, zrobione badania, dzięki czemu wiem dlaczego jestem ciągle senna, mam też zamiar zapisać się na zlikwidowanie zaćmy. Nie poznaję ludzi na ulicy, bo po prostu źle widzę, ale za to rozgryzam ich zamiary, eliminując toksyczne relacje. To, co chcę uczynić, czynię od razu. 

Nowy rok rozpoczęłam tradycyjnie bez kaca, obudzona obok moich kotów, oraz od odsłuchanego noworocznego koncertu w Wiedniu.

Początek roku nie był zbyt interesujący, mało dokąd wychodziłam, moje wycieczki ograniczały się do wyjścia po zakupy, po karmę dla kotów, na zajęcia z wizażu, również na egzaminy. Życie towarzyskie okrojone do kotów, mojej zaprzyjaźnionej sąsiadki, miałam też jak co roku, odwiedziny księdza.

Z początkiem roku przyszła też niespodzianka od Pixi Beauty. Częścią dobroci podzieliłam się z młodszą córką, starsza na razie nie dotarła, ale mi też ciężko dotrzeć na drugi koniec świata.

Szkoła wizażu wymaga mania takich rzeczy jak puder czy korektor. Na razie ćwiczę na takich, chociaż nie były na mojej liście marzeń. Korektor Eveline ma donor formaldehydu, mam nadzieję, że nikogo nim nie dobiję. Puder wysusza na wiór, ale na czymś uczyć się trzeba.

Za to pielęgnacja twarzy musi być bez zarzutu, moja skóra jest bardziej wybredna, byle czym jej się nie zaspokoi, tak samo jak okolicy wokół oczu, czy skóry mojego ciała.

Jeden z najgorszych balsamów do ciała. Typowy zapach oleju ze słonecznika połączony z zapachem czegoś w rodzaju zmywacza do poznokci. Nawilża może przez chwilę, później już tylko gorzej. Do tego ta ogromna pojemność. Próby oszczędności na skórze ciała wychodzą czasami tragicznie. Na szczęście wymieniłam na co innego.

I jedna z najbardziej ulubionych pomadek.

Ulubiony zapach w miniaturce - Gucci Bloom Aqua di Fiori. Bo kto mi zabroni używać kwiatowych zapachów zimą?

Moja ukochana Gryzelda, no i niejakie zamieszanie na stole. No cóż, pewnie coś tworzyłam, nie mam osobnego biura, wolnoć Tomku... Poniżej Szczepan...

Brat mojej Gryzeldy, jeden z kotów mojego wnuka Adasia. Szczęście liczy się w kotach. Oprócz kotów jest jeszcze sędziwa labradorka.

Pod koniec stycznia rozchorowała się moja najmłodsza wnuczka. Nie lubię zimy, ale dzieci ją lubią, no i wirusy też.

Dzieło mojego starszego brata. Zawdzięczam mu noszenie mojego tornistra, który był wtedy jeszcze większy ode mnie (mój tornister). Na początku szkoły byłam taką szkolną rozpieszczaną maskotką. Rosnąć zaczęłam dopiero później, po seriach zastrzyków. Jak urosłam, już mnie tak nie rozpieszczano, echhh. Mimo wszystko, moje dzieciństwo było bardzo udane, choć niedoczynność tarczycy meczy mnie do dziś.

To wszystko na styczeń, na szczęście coraz bliżej wiosna. Jak minął u Was?

Pozdrawiam ciepło ❤️❤️❤️