Jak bardzo jestem eko

      Niedawno ktoś mnie zapytał, czy ekologia jest dla mnie ważnym tematem. Mogłabym odpowiedzieć, że oczywiście, że to bardzo ważny temat, bo przecież dzięki temu istniejemy. Niestety, jak to w życiu, nic nie jest idealne, tak samo i ja nie jestem, mimo że szanuję tę ideologię i staram się być przyjazna dla środowiska naturalnego.

Wiem, że po tym co tu przeczytacie, nie wszyscy będą zadowoleni, o co specjalnie też się nie staram, bo nie zawsze się da każdemu dogodzić. Nie lubię też sobie jakoś specjalnie utrudniać życia. Jeśli ktoś robi inaczej, szanuję bardzo, ale też można uszanować inne wybory. 

Od dawna używam wielorazowych toreb na zakupy. Zdarza mi się jednak czasami zapomnieć zabrać ze sobą taką torbę i jestem zmuszona przynieść zakupy w kupionej foliówce. Nie wyrzucam jej jednak od razu, ale wyrzucam w niej śmieci, które oczywiście segreguję, ale o tym za chwilę. Zdarza mi się też zabierać cienkie foliówki, nawet robię to celowo, o tym też za chwilę.

Jeśli chodzi o zakupy, są one zawsze przemyślane kilka razy. Nie kupuję pod wpływem impulsu, ani tylko dlatego, że coś jest w promocji, chociaż z promocji również korzystam. Korzystam z nich wtedy, kiedy i tak mam zamiar kupić daną rzecz, i wiem że ją na pewno zużyję lub będę nosić. Mimo skromnego budżetu idę na jakość, nie na ilość, tanie rzeczy też potrafią zrujnować, zwłaszcza nerwy i zdrowie. Ubrań raczej nie niszczę, niektóre mam baaardzo długo ale jak już mam ich dość, to oddaję dalej, albo przerabiam na ścierki, o ile się do tego nadają. Sprzęt elektryczny naprawiam do skutku, no chyba że już się nie da. 

Od pewnego czasu przestałam kupować gazety. Rzadko miałam czas je do końca przeczytać, a jeśli coś potrzebuję się dowiedzieć, szukam tego w internetach. Uważam, że blogi są dużo ciekawsze. Ograniczam w ten sposób wyrzucanie papieru. Korzystam za to z broszurek reklamowych, są przydatne na przykład, kiedy trzeba trzepnąć muchę z szyby, albo posprzątać, kiedy kot się zrzyga. Rolka po papierze toaletowym może być fajną rozrywką dla kota, jak się znudzi, wyrzucam. 

Nie odmówię sobie natomiast noszenie butów skórzanych, które jako jedyne mogę nosić. Nie pogardzę też skórzaną torebką, są one wygodniejsze, bardziej trwałe, a i tak dla środowiska są dużo lepsze niż te wszystkie ceraty czy plastiki. 

Choć uwielbiam niektóre kosmetyki naturalne, to nie zawsze kieruję się składem. Niektóre są dla mojej cery czy włosów wyjątkowo zdradliwe, zamiast pomóc to powodują na nich ruinę. Nie lubię ekokosmetyków do makijażu, jakoś nigdy się u mnie nie sprawdziły. Nie przekonują mnie wielorazowe płatki kosmetyczne.  Tak samo trzeba do nich użyć detergentów i wody do prania, poza tym zużyte takie coś mnie tylko obrzydza, wolę wyrzucić od razu i się tym już nie bawić. Co innego szmatki muślinowe, te potrafię używać latami. 

Nie jestem fanką drewnianych szczoteczek do zębów, dla mnie to mało higieniczne, tak samo jak wszelkie odklejające się wkładki. Na korzyść dla środowiska nie grożą mi już wszelkie kubeczki menstruacyjne, do których czułabym obrzydzenie. 

Nie lubię kupować kosmetyków w szklanych opakowaniach, tym bardziej, że nie są one u mnie bezpieczne. Kto ma koty, ten wie o co chodzi, ja mam ich cztery. Czasem nawet mam wrażenie, że przeleciało tornado, i nie mówcie mi, że kota można wytresować. Kolejnym powodem są moje wyjazdy. Nie wyobrażam sobie tego też dźwigać w torbie. 

Wiadomo, że segregujemy śmieci. Wszystko to staram się robić jak najdokładniej. Jednorazowe foliówki ze sklepu wykorzystuję do sprzątania kocich kuwet, zawiązuję je od razu, żeby nie czuć zapachu. 

Do sprzątania oczywiście, że używam detergentów ze sklepu, i to jak najbardziej szybkich oraz skutecznych. Nie jest to moje ulubione zajęcie, zależy mi żeby uporać się z tym jak najszybciej. Nie toleruję zapachu octu, po prostu dostaję wtedy odruchów wymiotnych. Nic na to nie poradzę. Do wycierania kurzy czy mycia okien używam starych koszulek, po czym je wyrzucam, nigdy nie piorę. 

Oszczędzam energię, po prostu gaszę po wyjściu oświetlenie, natomiast nie znoszę przebywać w ciemnych pomieszczeniach. Muszę wszystko widzieć, co się dzieje wokół mnie. Nie przemawia do mnie godzina z wyłączonym światłem. Nie lubię siedzieć przy świeczkach, jeszcze nie jestem nieboszczykiem. 

Wszystkie zdjęcia pochodzą z pixabay.com

Oszczędzam wodę, na ile to możliwe, ale bez przesady. Umyć się czy wyprać trzeba, spłukać kibelek też trzeba. Higiena jest najważniejsza. Jednak nie puszczam tej wody bezmyślnie z kranu, kiedy na przykład myję zęby. Kiedy nie musi ta woda lecieć, to ją zakręcam. Rzadziej kąpię się w wannie, koszt wody to po prostu rozbój, ale jak się bardzo chce, to trzeba korzystać. W końcu wanna do ozdoby tylko nie jest. Jeśli już mam taką potrzebę, wodę po kąpieli zużywam do mycia podłóg. 

Nie używam plastikowych słomek, sztućców ani naczyń, natomiast niektóre opakowania znajdują nowe życie. Używam za to gąbek. 

Samochodem rzadko jeżdżę, bo go raczej nie mam. Gdybym miała, na pewno nie pozwoliłabym mu rdzewieć. No chyba, że odległość jest tak krótka, że szkoda nawet uruchamiać silnik. Mam też ochotę polatać samolotem. 

Nie jestem jakąś mięsożerna, ale czasami mój organizm się domaga, wtedy liczy się tylko moje zdrowie, reszta sobie poradzi, a jak nie poradzi, to pech. Ja też jestem potrzebna. 

Jak widać, może nie jestem w tym najlepsza, ale w miarę możliwości co nieco mi się udaje. A jak Wy do tego podchodzicie? 

Pozdrawiam cieplutko 🙂