Wrzesień i październik

          Za kilka dni kończy się kolejny jesienny miesiąc, czas może napisać, co u mnie. Zapraszam.

O wrześniu nic nie napisałam, bo tak naprawdę poza kumulacją urodzin córek oraz moich wnuków nic się u mnie nie działo. Jesień choć kolorowa, nie wywiera na mnie emocji poza uczuciem chłodu i kapryśnej pogody. 

Jest po prostu banalnie. Palą się pachnące świece, coś tam robię na drutach lub szydełku, kiedy mam natchnienie, czytam gazetkę, piję kawę. Cukierniczka jest bardziej dla ozdoby, bo nie słodzę.

Zużywam kosmetyki, kupuję nowe, ze współpracy mam tylko zestaw Weleda do cery mieszanej, z mocną dawką alkoholu, co niekoniecznie odpowiada mojej skórze. Myślę, że jest on przeznaczony bardziej bardzo dla młodej cery, ale zmylił mnie wyciąg z opuncji figowej. Za to bardzo mi służą kosmetyki D'Alchemy, a do włosów zestaw Morrocanoil.

Kupiłam od sąsiadki botki ulubionej marki Gino Rossi. Botki spodobały się również Gryzeldzie. Są bardzo wygodne, ale na dłuższe chodzenie jednak trochę męczące. Zakładam je na większe okazje, gdzie sprawdzają się najlepiej. Byłam w nich na osiemnastych urodzinach mojej najstarszej wnuczki Mai. Co prawda, kończy je dopiero jutro, ale jest w tej chwili na Teneryfie. Zdjęcia wnuczki Wam nie pokażę, żeby uszanować jej prywatność.

Mogę za to pokazać koty Asi, które pojedynczo wychodziły nad ranem z sypialni. Na zdjęciu jest Szczepan - przyrodni mojej Gryzeldy, zdjęcie niżej będzie ich mama. Jest jeszcze najmłodsza wnuczka od młodszej córki, przymierzająca szpilki mamy. Te nieszczęsne schody zaatakowały mnie, kiedy pod nimi schylałam się po swoje buty, guza nosiłam przez tydzień. Asia chciała pożyczyć mi więcej książek, ale i tak miałam już co dźwigać, więc wzięłam tylko jedną Sekret Heleny Lucinda. Przeczytałam ją w dwa dni.

Imprezę urodzinową Mai dokończyliśmy przy Netflixie z lampką wina. Nazajutrz...

Pierwsza z sypialni wychodziła Róża, tak się nazywa mama Gryzeldy, po niej co jakiś czas pozostałe dwa koty. Było wspaniale, ale trzeba było wracać do swoich kotów. Kilkaset kilometrów, chociaż wygodnie, to jednak mnie zmęczyło. Może dlatego, że bolała mnie skroń po zderzeniu z tylną częścią Asi schodów, być może odbił się stan mojego zdrowia. Ostatnio znów wpadłam w nadczynność polekową tarczycy, a do lekarza mam termin dopiero na koniec stycznia. Prywatnie. Lekko nie jest. Tym bardziej, że zostałam na lodzie, bo ludzie lubią być dobrzy, ale cudzym kosztem.

Pani, która mi wcisnęła kota na czwartego obiecała pomoc. Nie wybrzydzałam, chociaż niektóre karmy wiele pozostawiały do życzenia. Ile wysłuchałam krytyk na grupach, kiedy szukałam nowego domu, jaka to zła ze mnie "madka", ile banów było. Jakby co najmniej wszyscy mnie sponsorowali i urządzili całe moje mieszkanie pod obecność kotów. Przybłędów nikt nie chciał, chociaż są zdrowe, wykastrowane, ale nie. Nie miałam tego szczęścia. Ja z najniższą emeryturą mało, że mam swoje dwa od początku, to jeszcze muszę sponsorować cudze koty, bo jedni przynoszą na jedną noc i umywają ręce, drudzy nie przyjmą, bo chcieliby rudego, białego, czy jeszcze nie wiadomo jakiego. Nikt nie ma warunków, tylko ode mnie się ich oczekuje. Chciałam zauważyć, że moja emerytura jest na moje potrzeby, i muszę z tym tak się gimnastykować, żeby nie musieć pożyczać, a jeśli cokolwiek sobie kupię, to moje święte prawo, a i tak wtedy oszczędzam na czym innym. Nie mam zamiaru oszczędzać jeszcze bardziej, tym bardziej że mam zepsutą pralkę, odkurzacz, a o kupnie na raty nie ma mowy. Na kocie grupy nie wchodzę, szkoda moich nerwów, w ogóle ostatnio jestem kłębkiem nerwów, dlatego zamykam oczy na wszelkie oczekiwania i robię sobie małe nagrody...

Trochę pyszności i zupa pomidorowa, którą uwielbiam i zjem tylko niezabielaną. Kompot z pigwy zawiera dużo witamin, od czasu do czasu nie zaszkodzi kawałek pysznego ciacha lub babeczka. Babeczka z łososiem i oliwką też była pyszna. Kotów oczywiście nie wyrzucę, ale też nie będę się więcej wychylać z pomocą, kiedy ja zostaję wystawiona. Na tym kończę dzisiejszy wpis. Jeśli macie ochotę, poniżej jest taki przycisk. Jakaś kawa może, albo puszka dla kota, co wolicie. 

Miłego weekendu! 🙂